سلامت معنوی و رضایت از زندگی در سالمندان بستری در بیمارستان‌های شهرکرد

زمینه و هدف: توجه به جنبه‌های مختلف سلامت و رفاه در دوران سالمندی اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی و رضایت از زندگی سالمندان بستری در بیمارستان‌های شهرکرد انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 308 نفر از سالمندان بستری در بخش‌های داخلی و جراحی، از‌طریق نمونه‌گیری در‌دسترس در سال 1392 وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده، شامل دو پرسشنامه سلامت معنوی SWBS و رضایت از زندگی SWLS بود. پس از جمع‌آوری داده‌ها، اطلاعات با نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های تی‌مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه تحلیل شدند. یافته‌ها: سلامت معنوی در 51/3% از نمونه‌ها پایین توصیف شده بود و میانگین نمره سلامت معنوی 18/61±86/16 بود. سلامت معنوی با وضعیت تأهل، سن، تعداد فرزندان ارتباط آماری معنی‌داری داشت (0/001≥P). رضایت از زندگی در 63/6%از نمونه‌ها زیاد (اندکی راضی، راضی و به‌شدت راضی) با میانگین 5/8±20/80 بود. رضایت از زندگی با عوامل جمعیت شناختی مانند جنس (0/002=P)، طبقه اجتماعی (0/001=P) و تعداد فرزندان (0/001=P) ارتباط آماری معنی‌داری را نشان داد. ارتباط مثبت معنی‌داری بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی وجود داشت (0/001≥P). نتیجه‌گیری: بیش از نیمی از نمونه‌های مورد پژوهش، سلامت معنوی خود را پایین گزارش کردند، ولی بیشتر سالمندان رضایت از زندگی بالایی داشتند؛ لذا انجام مداخلات مذهبی، در جهت ارتقاء سطح سلامت معنوی سالمندان بستری، ضروری به‌نظر می‌رسد.